Του Ονασαγόρα
Η ξαφνική επιστροφή στο 1960
Και ξαφνικά έχουμε επιστροφή στο… ενιαίο κράτος και το σύνταγμα του 1960! Ο Αναστασιάδης απαντώντας στο ντελίριο του Τατάρ κάλεσε την τουρκοκυπριακή κοινότητα να επιστρέψει στις συμφωνίες του 1960 και ουσιαστικά στο ενιαίο κράτος το οποίο εγκατέλειψε το 1963 ακολουθώντας τις στοχεύσεις της Τουρκίας και της τουρκοκυπριακής ηγεσίας για διαχωρισμό και τη δημιουργία δύο κρατών. Γιατί ας μην κρυβόμαστε από τότε ο Ντενκτάς διεκδικούσε τα δύο κράτη και την ξεχωριστή «κυριαρχία».
Όπως δήλωσε, σε γραπτή μάλιστα δήλωση της Προεδρίας, ο Νίκος Αναστασιάδης, εάν ο Τατάρ εννοεί τα όσα ισχυρίζεται, η ελληνοκυπριακή κοινότητα «είναι απόλυτα έτοιμη να αποδεχτεί την αποκατάσταση της συνταγματικής τάξης με την επάνοδο των Τουρκοκυπρίων, τόσο στην εκτελεστική, τη νομοθετική, τη δικαστική εξουσία όσο και στις υπόλοιπες των Υπηρεσιών, με βάση τις διατάξεις του Συντάγματος του 1960, με ταυτόχρονη έναρξη συνομιλιών για καθορισμό των περιοχών που η κάθε μια των κοινοτήτων θα έχει την ευθύνη διοίκησης, σύμφωνα και με βάση τα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών».
Η προηγούμενη παράγραφος όμως δεν αποτελεί μια απλή δήλωση - απάντηση στον Τατάρ αλλά μια τοποθέτηση που αφορά την ουσία του Κυπριακού. Και είναι απορίας άξιο, ακόμα και από στενούς συνεργάτες του Αναστασιάδη πως υποβλήθηκε τόσο εύκολα και μάλιστα με δήλωση της Προεδρίας. Υπονοεί άραγε ο Πρόεδρος ότι είμαστε έτοιμοι να επιστρέψουμε στις συμφωνίες του 1960 με τις εγγυήσεις και το δικαίωμα του βέτο από τους Τουρκοκύπριους;
Το ερώτημα δεν είναι μόνο δικό μου. Θα κληθεί να το απαντήσει πολλές φορές και ο Αναστασιάδης και ο Πελεκάνος αλλά και ο Χριστοδουλίδης στις επόμενες ημέρες. Όχι μόνο από την αντιπολίτευση αλλά και από τον ΟΗΕ και την ΕΕ και τις ΗΠΑ. Ας αρχίσουν να ετοιμάζουν τις απαντήσεις...
Τελικά πόσα διαβατήρια έχουν ανακληθεί;
Η ιστορία με την ανάκληση των διαβατηρίων των Τουρκοκυπρίων υπάρχει το ενδεχόμενο να εξελιχθεί σε φιάσκο εάν δεν αντιμετωπιστεί αμέσως με ξεκάθαρες τοποθετήσεις και αφεθεί σε γενικότητες και παρερμηνείες. Ο Αναστασιάδης και οι υπουργοί έχουν διευκρινίσει ότι η ανάκληση δεν αφορά τις 97 χιλιάδες Τουρκοκύπριους που κατέχουν διαβατήριο της Δημοκρατίας αλλά μόνον στον Τατάρ, τους «αξιωματούχους» της ψευδοκυβέρνησης και τα μέλη της επιτροπής για άνοιγμα του Βαρωσιού. Αυτούς δηλαδή που αποδεδειγμένα κινούνται αντισυνταγματικά κατά της κυριαρχίας, ανεξαρτησίας, εδαφικής ακεραιότητας και την ασφάλεια της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Ωστόσο το να επιτρέπει η κυβέρνηση παρερμηνείες της απόφασής της, όπως η δημοσίευση ισχυρισμών περί αφαίρεσης διαβατηρίων από μέλη της διαπραγματευτικής ομάδας ή επιχειρηματιών, μόνο τεράστια σύγχυση προκαλεί. Και θα έπρεπε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος να είναι έτοιμος να απαντήσει ξεκάθαρα και όχι με γενικότητες εάν υπάρχει νέος κατάλογος δέκα ατόμων των οποίων τα διαβατήρια έχουν ανακληθεί και όχι να κάνει μαθηματικές πράξεις για να καταλήξει στον αρχικό αριθμό των δεκατεσσάρων.
Σε μπελάδες ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Κύπρου
Σε πολύ μεγάλους μπελάδες έχει βάλει την Σύγκλητο του Πανεπιστημίου Κύπρου αλλά και τον ίδιο τον πρύτανη Τάσο Χριστοφίδη η απόφαση που λήφθηκε χθες για τον τρόπο με τον οποίο θα γίνει η επιστροφή των φοιτητών στη νέα ακαδημαϊκή χρονιά. Όχι ότι το ΤΕΠΑΚ τα πάει καλύτερα με τις αντιδράσεις… Στην περίπτωση του ΤΕΠΑΚ όμως η απόφαση αν και αυστηρή ήταν ξεκάθαρη και εξυπηρετεί τα υγειονομικά πρωτόκολλα και ακαδημαϊκά κριτήρια.
Η απόφαση της Συγκλήτου του Πανεπιστημίου Κύπρου έχει προκαλέσει μεγάλες αντιδράσεις από καθηγητές του πανεπιστημίου που υποστηρίζουν ότι αυτό που εξυπηρετεί είναι κάποιες κομματικές ατζέντες, όπως αυτές προωθούνται μέσω των φοιτητικών παρατάξεων. Τώρα ο πρύτανης Χριστοφίδης προσπαθεί να σώσει την κατάσταση, έργο πολύ δύσκολο. Αν όχι ακατόρθωτο.
Περισσότερα θα σας έχω σε επόμενη στήλη.
--------------
*Στο νοητό σταυροδρόμι της εξουσίας της Κύπρου ο Πρόεδρος ξεκινά την ανάβασή του από τον πάτο του πηγαδιού των τειχών στην οδό Ομήρου που διαπερνά τον πολιτικό μας βουλευτικό πολιτισμό εντός του παρηκμασμένου πολυπολιτισμικού κήπου, για να ανέβει με κακουχίες ιερομάρτυρα τον Λόφο της Σεβέρη, ξαποσταίνοντας για λίγο από τα πολεμικά παίγνια υπό το θλιμμένο βλέμμα του υπό απόκρυψη τις νύχτες Κυριάκου Μάτση. Όταν όμως ο λόφος καταληφθεί, είτε συγκυριακά είτε από τακτική μαεστρία, τα λάφυρα είναι μεθυστικά. Τον κατήφορο της επιστροφής στην οδό Ομήρου δεν τον επέλεξε ποτέ κανείς.
